Ang Kadaghan sa mga Buang

Ang Santo Juan Avila magbahin sa kalibutan ngadto sa duha ka bilanggoan, usa alang sa mga dili magtotoo, ug ang usa para sa mga Kristohanon nga nagapuyo sa sala nga layo gikan sa Dios. Ang bilanggoan sa mga Kristohanon nga nagapuyo sa sala iyang tawagon nga bilanggoan sa mga buang. Apan ang pinakadako nga kalisod ug kasakit mao nga kini nga mga kalagot nga mga tawo nagtuo nga sila mga maalamon ug matalino, bisan pa sila ang labing buang ug walay buot sa tanan nga mga tawo. Ug sa kasubo, daghan kaayo sila. Ang gidaghanon sa mga buang walay sukod (Eccles. i, 15). Ang uban buang tungod sa gugma sa dungog; ang uban tungod sa kalipay; ug ang uban tungod sa pagkahingawa sa mga buluhaton nga kalibutanon. Ug bisan pa ingon sa ilang kalapasan, aduna pa sila’y garbo nga tawgon ang mga balaan nga buang, tungod kay ila gipakamali ug gikalimtan ang mga kahimtang sa kalibutan aron makab-ot ang walay katapusang kaluwasan ug ang pagpanag-iya sa Dios, nga mao ang tinuod ug labing dakong kahimtang. Gituohan nila nga buang ang pagbaton og pagpasipala, ug ang pagpangayo og pasaylo sa mga kasaypanan; buang ang maglikay sa mga kalipay sa lawas, ug magpraktis sa mortifikasyon; buang ang magpasipala sa mga dungog ug bahandi, maghigugma sa kalipay nga nag-inusara ug sa hinay-hinay nga kinabuhi. Apan wala nila damha nga ang Ginoo nagtawag sa ilang kaalam nga buang. Kay, ingon sa apostol, ang kaalam sa kalibutan buang sa mata sa Dios (1 Cor. iii, 19).

Ah! Sila magpasaylo sa ilang mga buang nga binuhatan; apan kanus-a? Kanus-a nga walay pag-ayo alang niini. Sila mag-ingon sa kasubo: Kita mga buang, giisip nato ang ilang kinabuhi nga kabuang ug ang ilang katapusan nga walay dungog (Wis. v, 4). Ah! Buang kita! Gitan-aw nato nga kabuang ang kinabuhi sa mga Balaan; apan karon masabtan nato nga kita ang mga buang nga nagkasala. Tan-awa, giapil sila sa mga anak sa Dios, ug ang ilang parte uban sa mga balaan (Wis. v, 5). Tan-awa, nakab-ot nila ang usa ka dapit sa malipayong mga anak sa Dios, ug nakab-ot nila ang ilang bahin uban sa mga balaan—usa ka walay katapusang bahin nga magahatag kanila og kalipay hangtod sa kahangturan; apan kita naa sa numero sa mga ulipon sa yawa, nga gitudlo nga magsunog sa kalayo sa pagantos hangtod sa kahangturan. Busa kita nagkamali, ingon nila, nag-apil sa dalan sa kamatuoran, ug ang kahayag sa pagkamatarung wala motungha ngadto kanamo (Wis. v, 6).

Unya, kita nagkamali pinaagi sa pagsira sa atong mga mata sa kahayag sa Dios; ug unsay mas masakit, ang atong kahimtang labi pang kawad-an og paglaum, tungod kay ang atong sayop walay pagtul-id, ug wala’y mahimo nga magtul-id niini hangtod ang Dios magapabilin nga Dios.

Unsa kaha ka dako ang ka buang sa mga maghimo sa sala, nga alang sa usa ka walay pulos nga ganansya, alang sa usa ka gamay nga aso, alang sa usa ka nagapaubos nga kalipay, mawala ang gracia sa Dios! Unsa kaha ang mahimo buhaton sa usa ka alagad aron makuha ang pabor sa iyang ginoo? O Dios! alang sa usa ka kapait nga kalipay, mawala ang Dios, ang labing dakong kaayohan! mawala ang paraiso! mawala ang kalinaw sa kinabuhi, pinaagi sa pagdala sa kalag sa sala, nga magalugos niini walay hunong nga pag-antos! ug magahukom sa kaugalingon nga magpabilin sa walay katapusang kasakit! Magahimo ka ba sa pagsugod sa sala nga kun ang imong kamot masunog? o kon ikaw isirado sa usa ka lubnganan sulod sa usa ka tuig? Magahimo ka ba sa pagpangayo sa sala kung mahimo nga mawala ang usa ka gatus ka korona? Ug bisan pa nga ikaw magtuo ug masayud nga kung ikaw maghimo sa sala, mawala ang langit ug ang Dios, ug ikaw mahimong makahatag sa walay katapusang kalayo: ug human niini, magpadayon ka gihapon sa paglapas sa balaod sa Dios.