Ang tawo moadto sa Balay sa Kahangturan

“Ang tawo moadto sa balay sa iyang kahangturan.” Ang propeta nag-ingon nga ang tawo moadto, aron ipakita nga ang matag usa moadto sa balay nga gusto niyang adtoan: dili siya dad-on ngadto niini, apan moadto sa iyang kaugalingon nga pagbuot. Sigurado nga gusto sa Diyos ang kaluwasan sa tanan, apan dili niya kita luwason pinaagi sa kusog. Iyang gibutang atubangan sa matag usa kanato ang kinabuhi ug kamatayon; bisan asa ang atong pilion, ihatag kanato.

Kanang iyang pilion, ihatag kaniya (Ecclus. xv, 18).

Si Jeremias usab miingon, nga si Jehova naghatag kanato ug duha ka dalan nga atong pagalaktan; ang usa dalan sa langit, ang usa dalan sa impyerno. “Tan-awa, gibutang ko sa inyong atubangan ang dalan sa kinabuhi ug ang dalan sa kamatayon.” (Jer. xxi, 8). Ang pagpili naa kanato. Apan sa unsang paagi siya nga gustong molakaw sa dalan sa impiyerno, makaabot sa langit? Ang tanang makasasala nangandoy alang sa kaluwasan, ug sa kasamtangan sila, pinaagi sa ilang kaugalingong pagpili, naghukom sa ilang kaugalingon ngadto sa impiyerno, uban sa paglaum nga sa ulahi maluwas. Apan kinsa, matod ni San Agustin, ang makaplagan nga buangbuang nga mikuha ug hilo uban sa paglaum nga makalingkawas sa kamatayon? Ug sa gihapon daghan nga mga Cristohanon, daghan kaayo nga mga buang, mopatay sa ilang mga kalag pinaagi sa sala, nga nag-ingon: Ako sa ulahi maghunahuna ug usa ka tambal. O limbong, nga nagpadala ug daghan kaayong kalag ngadto sa impyerno!

Dili kita magpakabuang; atong pamalandongon nga ang kahangturan nameligro. Sa pagpatindog ug usa ka balay diin siya naglaum nga mabuhi sa nahabilin sa iyang kinabuhi, ang usa ka tawo wala magpugong sa kasamok sa pagpangita sa usa ka makapahimsog nga lugar, ug nagpasakup sa hilabihan nga kahago ug kakapoy sa pagpaningkamot sa paghimo sa balay nga komportable ug dili igang. Ug ngano nga ang mga tawo hilabihan ka walay pagtagad sa diha nga adunay pangutana sa balay diin sila kinahanglan nga magpuyo alang sa kahangturan? Ang negosyo nga among gihagoan, matod ni San Eucherius, mao ang kahangturan; walay pangutana sa usa ka balay nga mas daghan o dili kaayo komportable, labaw o dili kaayo init; apan adunay pangutana nga anaa sa usa ka dapit nga puno sa kalipay, taliwala sa mga higala sa Dios, o sa usa ka gahong sa tanan nga mga pagsakit, taliwala sa usa ka makalilisang nga panon sa mga biniyaan nga mga dautan. Ug unsa ka dugay? Dili sa kawhaan o kap-atan ka tuig, apan sa kahangturan. Kini usa ka maayong punto; kini dili usa ka negosyo sa gamay nga panahon; kini usa ka kalihokan sa walay kinutuban nga importansya. Sa dihang si Thomas More gihukman nga mamatay ni Henry VIII, ang iyang asawa nga si Louisa miadto kaniya alang sa katuyoan sa pagpatigbabaw kaniya aron sa pagtugyan sa mga pangandoy sa hari. Siya miingon kaniya: “Sultihi ako, Louisa, pila ka tuig ako, kinsa tigulang na kaayo, magpaabut nga mabuhi?” “Tingali,” tubag ni Louisa, “mabuhi pa og baynte ka tuig.” “Oh buangbuang nga babaye,” miduyog pag-usab ang balaan nga tawo, “gusto ba nimo nga ako, sulod sa baynte ka tuig sa kinabuhi dinhi sa yuta, mawala ang usa ka walay katapusan nga kalipay, ug itugyan ang akong kaugalingon ngadto sa walay katapusan nga mga pagsakit?” (Sander, Schism. angl.)

O Dios! hatagi akog kahayag. Kung ang kahangturan usa ka kaduhaduhaan nga butang, o nagsalig lamang sa usa ka posible nga opinyon, kinahanglan nga buhaton nato ang tanan nga paningkamot sa atong gahum sa paggiya sa usa ka maayo nga kinabuhi, tingali, kung ang doktrina sa kahangturan tinuod, kita kinahanglan nga iladlad ang atong mga kaugalingon sa kakuyaw nga mahimong mahangturon. makalolooy; apan kini dili maduhaduhaon, kondili tino nga dili masayop; dili lamang opinyon, kondili kamatuoran sa pagtuo. “Ang tawo moadto sa balay sa iyang kahangturan.” “Alaut!” miingon si San Teresa, “ang kakulang sa pagtoo mao ang hinungdan sa daghang mga sala, ug sa pagkahinukman sa daghang mga Kristohanon.” Busa buhion nato kanunay ang atong pagtuo, nga nag-ingon: “Nagatuo ako sa kinabuhing walay katapusan.” Nagtuo ko nga human niining kinabuhia adunay lain nga dili matapos. Ug uban niini nga hunahuna kanunay sa atubangan sa atong mga mata, atong sagupon ang paagi sa pagsiguro sa walay katapusan nga kaluwasan. Magpadayon kita sa mga sakramento; maghimo kita ug pagpamalandong matag adlaw; ug mamalandong kita sa kinabuhing dayon; molupad kita gikan sa makuyaw nga mga okasyon. Ug, kon gikinahanglan, mobiya kita sa kalibutan; kay, aron masiguro ang atong kaugalingon sa kinabuhing dayon, walay kasegurohan nga mahimong dako kaayo.