Ang tawo usa ka Magpapanaw sa Yuta

Sa pagtan-aw nga dinhi sa yuta daghan kaayo nga mga dautan ang nagpuyo sa kauswagan, ug nga daghan kaayo nga mga santos nagpuyo sa mga kasakitan, ang mga Gentil, pinaagi sa bugtong tabang sa kahayag sa kinaiyahan, nakahibalo niini nga kamatuoran, — nga, tungod kay adunay usa ka matarung nga Dios, kinahanglan adunay laing kinabuhi, diin ang mga daotan silotan ug ang maayo gantihan. Apan ang nakat-onan sa mga Hentil pinaagi sa kahayag sa pangatarungan, kitang mga Kristohanon nahibalo niini pinaagi sa pagtuo. Kita walay usa ka malungtarong siyudad dinhi, apan kita nangita sa usa nga moabut (Heb. xiii, 14). Kini nga yuta dili atong nasud; kini alang kanato usa ka dapit nga agianan, diin kita sa dili madugay moadto sa balay sa kahangturan. “Ang tawo moadto sa balay sa iyang kahangturan.” Ang balay, nan, minahal nga magbabasa, nga imong gipuy-an, dili imong balay; kini mao ang usa ka ospital, diin kamo sa dili madugay, ug sa diha nga kamo wala magdahum, matangtang. Hinumdumi nga kung ang panahon sa kamatayon miabot na, ang imong pinalanggang mga paryente maoy una nga mupapahawa nimu; ug unsa ang imong tinuod nga balay? Ang balay sa imong lawas mahimong usa ka lubnganan, diin kini magapabilin hangtud sa adlaw sa paghukom; apan ang imong kalag moadto sa balay sa kahangturan — sa langit o sa impyerno.

Gisultihan ka ni San Agustin nga ikaw usa ka estranghero, usa ka magpapanaw, usa ka tumatan-aw. Usa ka binuang sa usa ka magpapanaw ang pag-gasto sa tanan niyang patrimonya (mga kabtangan o yaman nga nasunod gikan sa mga ginikanan) sa pagpalit sa usa ka villa o usa ka balay sa usa ka nasud nga iyang giagian, ug kinahanglan nga mobiya sa pipila ka mga adlaw. Palandonga, nag-ingon ang Santos, nga dinhi sa kalibotan anaa ka lamang sa usa ka panaw; ayaw ibutang ang imong mga pagbati sa imong nakita; tan-awa ug padayon, ug paghago aron makabaton ug usa ka maayong balay, diin kamo magapuyo sa walay katapusan.

Malipayon ka, kung imong luwason ang imong kalag! Oh! Pagkanindot sa langit! Ang tanan nga mga halangdong palasyo niining kalibotana mga kuwadra lamang kon itandi sa siyudad sa paraiso, nga mao lamang ang matawag nga siyudad sa hingpit nga katahom. Didto wala ka nay tinguhaon; kay maanaa ka sa katilingban sa mga Santos, sa balaan nga Inahan, ug ni Hesukristo, ug mahigawas sa tanang kahadlok sa dautan; sa usa ka pulong, ikaw magpuyo sa dagat sa kalipay, ug sa walay hunong nga kalipay, nga molungtad sa kahangturan. Ang walay katapusan nga kalipay maanaa sa ilang mga ulo (Isa. xxxv, 10). Kini nga kalipay mahimong dako kaayo, nga sa matag gutlo alang sa tanan nga kahangturan kini makita nga bag-o. Apan dili ka mamahimong malipayon kung nawala ka! Mabilanggo ka sa dagat sa kalayo ug sa mga pagsakit, sa pagkawalay paglaum, biyaan sa tanan, ug walay Dios. Ug unsa ka dugay? Tingali, pagkahuman sa usa ka gatos ka libo ka tuig, ang imong mga kasakit adunay katapusan? Usa ka gatos ug usa ka libo ka milyon nga mga tuig ug mga katuigan ang molabay, ug ang imong impyerno kanunay anaa sa pagsugod niini. Unsa ang usa ka libo ka tuig itandi sa kahangturan? Wala pay usa ka adlaw nga nilabay. Ang usa ka libo ka tuig sa imong pagtan-aw sama sa kagahapon, nga nangagi na (Sal. lxxxix, 4). Gusto ba nimo mahibal-an ang balay nga mahimo nimong puloy-anan hangtod sa kahangturan? kini mao ang takos kanimo, ug ang imong pilion alang sa imong kaugalingon pinaagi sa imong mga buhat.