Ang maayo kay natural nga mapaambiton — nga sa ato pa, hilig sa pagpaambit sa kaayohan niini ngadto sa uban. Apan ang Dios, nga sa kinaiya walay kinutuban nga kaayo, sama sa gipahayag ni San Leo sa iyang kaugalingon, adunay usa ka walay katapusan nga tinguha sa paghatag sa iyang kaugalingon nga kalipay ngari kanato; ug busa ang iyang hilig, dili sa pagbadlong, kondili sa pagpakitag kaluoy sa tanan.
Ang pagsilot, sumala ni Isaias, usa ka buhat nga supak sa hilig sa Dios. Siya masuko.. aron mahimo niya ang Iyang buhat, ang Iyang katingad-an nga buhat: Ang Iyang buhat talagsaon alang Kaniya (Isa. xxviii, 21). Ug sa diha nga ang Ginoo mokastigo niini nga kinabuhi, siya nagbuhat niini aron sa pagpakita sa kalooy sa sunod. O Dios!.., Ikaw nasuko, ug nalooy kanamo. (Sal. lix, 3). Siya nagpakita nga masuko aron kita mosulod sa atong kaugalingon ug magdumot sa atong mga sala. Gipakita mo sa imong katawhan ang malisud nga mga butang; Gipainom mo kami sa bino sa kasubo (Ps. lix, 5). Ug sa diha nga Siya nagpadala kanato sa bisan unsa nga silot, Siya nagbuhat niini tungod kay Siya nahigugma kanato, ug gusto nga luwason kita gikan sa walay katapusan nga silot. Ikaw naghatag ug pasidaan kanila nga nangahadlok Kanimo, aron sila mangalagiw gikan sa atubangan sa pana, Aron ang Imong hinigugma maluwas (Ps. lix, 6). Ug kinsa ang igo nga makasud-ong ug makadayeg sa kalooy sa Dios ngadto sa mga makasasala sa paghulat kanila, sa pagtawag kanila, ug sa pagdawat kanila sa ilang pagbalik? Oh! pagkadaku sa kalooy sa Dios sa pagminatay tungod sa atong paghinulsol!
Igsoon ko, sa dihang nakasala ka sa Diyos, mahimo ka Niyang patyon; apan Siya naghulat kanimo, ug imbis nga mokastigo kanimo, Siya mihatag ug mga pabor kanimo, iyang gitipigan ang imong kinabuhi, ug gitagana alang kanimo. Nagpakaaron-ingnon Siya nga wala makakita sa inyong mga sala, aron kamo unta maghinulsol. Imong gibaliwala ang mga sala sa mga tawo tungod sa paghinulsol (Wis. xi, 24). Apan, O Ginoo, sa unsa nga paagi kini mahitabo nga Ikaw dili makaagwanta sa pagtan-aw sa usa ka sala, ug nagtan-aw sa daghan kanila diha sa kahilum? Ikaw dili makatan-aw sa kadautan; ngano nga ginatugyan mo sila sa mga nagabuhat ug dili matarung nga mga butang, ug nagahilum ka (Habac. i, 13). Imong nakita ang tigpasipala, ang dili putli, ang mapanimaslon nga tawo, nga nagapadaghan sa kadautan sa adlaw-adlaw; ug ikaw wala magkastigo kaniya: ug nganong hilabihan man ang pagpailub? Busa ang Ginoo naghulat aron Siya maluoy kanimo (Isa. xxx, 18). Ang Dios naghulat alang sa mga makasasala, aron sila mausab, ug aron sa ingon siya makapasaylo ug makaluwas kanila.
Si San Tomas nag-ingon, nga ang tanang binuhat, kalayo, yuta, hangin, tubig, pinaagi sa natural nga kinaiya, buot mosilot ug manimalos sa mga kadaot nga nahimo ngadto sa ilang Magbubuhat (Wisd. Xvi, 24). Apan ang Dios sa iyang kaluoy nagpugong kanila. Apan, O Ginoo! Ikaw naghulat alang niining dili diosnon nga mga alaot, aron sila makakita sa ilang pagkadautan: apan wala ka ba makakita nga sila dili mapasalamaton nga nagpahimulos sa Imong kalooy aron sa pagpakasala kanimo sa labaw pa? Ikaw nagmapuanguron sa nasud: Gihimaya ba ikaw? (Isa. xxvi, 15). Ug nganong taas kaayo ang pasensya? Tungod kay ang Dios dili mobuot sa kamatayon sa makasasala, kondili nga siya makabig ug mabuhi (Ezek. xxxiii, 11). Oh pailub sa Dios!
Si San Agustin nag-ingon nga ang Diyos, kon dili Siya Diyos, dili makiangayon tungod sa iyang sobrang pailob sa mga makasasala. Ang paghulat sa mga nag-abuso sa pailub nga mahimong labaw nga mapintas, daw usa ka inhustisya sa diosnong kadungganan. “Nakasala kita,” mipadayon ang santos nga Doktor, “nagsunod kita sa sala.” Ang uban nakigdait sa sala, ug natulog sa sala sulod sa mga bulan ug mga tuig. ” Gaudemus de peccato” — Nalipay kita sa sala; ang uban moadto sa hilabihan nga sa pagpanghambog sa ilang pagkadautan; ug nalipay ka ba? Kami naghagit Kanimo sa kasuko — Ikaw nagdapit kanamo sa kalooy. Kita mopatim-aw nga nakig-uban sa Dios sa usa ka sangka diin kita naghago sa paghagit Kaniya sa pagpanton sa atong mga sala; ug Siya nagdapit kanato sa pagpasaylo.
Mga Pagmahal ug Pag-ampo
Ah, Ginoo ko! Nahibal-an ko nga ako angayan nga maanaa niining higayona sa impyerno. Ang impyerno mao ang akong balay. (Job, xvii, 13). Apan, pinaagi sa Imong kaluoy, wala ako karon nianang dapita sa kaalaotan, apan ania ako sa Imong tiilan, ug gibati nga Imong gitinguha ug gisugo ako sa paghigugma Kanimo. Higugmaa ang Ginoo nga imong Dios (Deut. vi, 5). Nadungog ko Kanimo nga nagsulti kanako nga Imong pasayloon ako kung ako maghinulsol sa mga kadaot nga akong nahimo Kanimo. Oo, akong Dios: tungod kay Imong gitinguha nga ako, usa ka makalolooy nga rebelde batok sa Imong kahalangdon, sa paghigugma Kanimo, gihigugma ko Ikaw sa tibuok kong kasingkasing, ug gibati ko ang labaw nga pagbasol sa mga kasuko nga akong gitanyag Kanimo, kay sa bisan unsa nga kadautan nga mahimo nahitabo kanako. Ah! lamdagi ako, O walay kinutuban nga Kaayo; pasabta ako sa mga sayop nga akong nabuhat Kanimo. Dili na ako mosukol sa Imong mga tawag. Dili na ako maghatag ug kasuko sa usa ka Dios nga nahigugma kanako sa hilabihan nga kalumo, nga nagpasaylo kanako sa kanunay ug sa hilabihan nga gugma. Ah! nga wala gayud ako makapasilo Kanimo, akong Jesus; pasayloa ako, ug itugot nga, gikan niining adlawa sa unahan, wala na akoy higugmaon gawas Kanimo: aron ako mabuhi lamang alang Kanimo, kinsa namatay alang kanako; aron ako mag-antus tungod sa Imong gugma, tungod kay Ikaw nag-antus sa hilabihan tungod sa gugma kanako. Gihigugma mo ako gikan sa kahangtoran; Itugot nga sa kahangturan masunog ako uban sa Imong gugma. Naglaum ako sa tanang butang, O akong Manluluwas, pinaagi sa Imong mga merito; Misalig usab ako kanimo, O Maria; luwasa ako pinaagi sa imong pangamuyo.
Image by Myriams-Fotos from Pixabay