Pagkakontra sa Dios

Atong tan-awon ang kalisod sa usa ka kalag nga nakig-away sa Dios. Kini nabulag gikan sa Dios, ang labing gamhanan nga kaayohan. Ang imong pagkadautan, ingon sa propeta Isaias, nakapahimulag kanimo ug sa imong Dios (Is. lix, 2). Busa, ang kalag dili na iya sa Dios, ug Siya dili na iyang Dios. Kamo dili akong katawhan, ug Ako dili inyo (Os. i, 9). Ang kalag dili lamang mohunong sa pagpakabahin sa Dios, apan gihigugma pa gayod ni Dios ang iyang kalag, ug kini iyang gilain alang sa impyerno. Ang Dios dili manghimakak bisan usa sa iyang mga binuhat; dili siya manghimakak bisan sa ihalas nga mananap, ang halas, o ang baki. Gihigugma mo ang tanang mga butang nga anaa, ug wala ka manghimakak sa bisan unsa nga imong gibuhat (Kar. xi, 25). Apan dili siya makapugong sa iyang pagdumot sa mga makasasala. Gidumtan mo ang tanang mamumuhat sa kadautan (Sal. v, 7). Oo; ang Dios dili makapugong sa pagdumot sa sala, nga diametrically nga sukwahi sa iyang kabubut-on; ug sa pagdumot sa sala, kinahanglan nga iyang dumtan ang makasasala nga nagkauban niini. Apan ang mga daotan ug ang ilang pagkadaotan mao ang gidumtan sa Dios (Kar. xiv, 9).

O Dios! Kung ang usa ka tawo adunay kaaway nga hari sa yuta, dili siya makatug, kay matag higayon mahadlok siya nga siya mamatay. Unsaon man pagbaton og kalinaw sa usa nga kaaway sa Dios? Mahimo niyang malikayan ang pagpanimalos sa iyang hari pinaagi sa pagtago sa kalasangan o pagpanago sa halayo nga nasud. Apan kinsa man ang makalikay sa kamot sa Dios? Ginoo, ingon ni David, kung mosaka ako sa langit, kung magtago ako sa impyerno, bisan asa ako paingon, ang imong kamot makab-ot gayod ako. Kung mosaka ako sa langit, anaa ka didto; kung moadto ako sa impyerno, anaa gihapon ikaw didto… Bisan didto magagiyahan gihapon ako sa imong kamot (Sal. cxxxviii, 8, 10).

Makaluoy nga mga makasasala! Gipasipadan sila sa Dios, gipasipadan sa mga anghel, gipasipadan sa mga santos, ug gipasipadan usab matag-adlaw dinhi sa yuta sa mga pari ug relihiyoso, nga sa pag-ampo sa ilahang mga pagbasa nagapahayag sa ilang kapakyasan. Sila gipakabati nga tinunglo, nga mitipas sa imong mga sugo (Sal. cxviii, 21). Dugang pa, ang kalag nga nakig-away sa Dios nawad-an sa tanan niyang merito. Bisan kung ang usa ka tawo managsama sa merito ni San Pablo sa Hermit nga nagpuyo og kap-atan ug walo ka tuig sa lungib; kang San Francisco Xavier nga nakadala og napulo ka milyon nga kalag ngadto sa Dios; o kang San Pablo nga Apostoles, nga, sumala ni San Jeronimo, milabaw sa tanang uban pang mga apostoles sa merito—kana nga tawo, kung makabuhat siya bisan usa ka mortal nga sala, mawala ang tanang merito. Ang tanan niyang pagkamatarong dili mahinumduman (Ezek. xviii, 24). Tan-awa ang pagbungkag nga gidala sa pagkakontra sa Dios: kini nagbag-o sa anak sa Dios ngadto sa ulipon ni Lucifer; iyang hinigugmang higala ngadto sa kaaway nga iyang gidumtan; ug ang manununod sa langit ngadto sa usa nga gihukman ngadto sa impyerno. Si San Francisco de Sales miingon nga, kung ang mga anghel makahilak, sila magpatulo ug mga luha sa kaluoy sa pagkakita sa usa ka kalag nga nakabuhat ug mortal nga sala ug nawad-an sa grasya sa Dios.

Apan ang labing dakong kasubo mao nga ang mga anghel manghilak unta, kung mahimo nila; apan ang makasasala dili maghilak. “Ang usa ka Kristiyano,” ingon ni San Agustin, “kung mawala niya ang usa ka karnero o bisan unsang mahinungdanong hayop, maghilak siya sa pagmahay, dili mokaon ni matulog; apan kung mawala ang grasya sa Dios, mokaon ug motulog siya, ug dili gani magpatulo ug bisan usa ka luha.”